Ελαφρές (10 με 20 μοιρών) κλίσεις του πέους (ευθύ πέος αλλά με κλίση απο την βάση του), κάμψεις ή στροφές του πεϊκού άξονα παρόμοιου βαθμού, παραμένουν εντός των ορίων της φυσιολογικής παραλλαγής και συνήθως δεν παρουσιάζουν σημαντικές λειτουργικές συνέπειες.
Παρότι οι παραλλαγές αυτές δεν επιφέρουν μεγάλη λειτουργική παρακώληση της σεξουαλικής πράξης, αρκετοί ασθενείς επιθυμούν την χειρουργική επανόρθωσή τους για καθαρά κοινωνικούς ή αισθητικούς λόγους.
Σοβαρές κάμψεις (άνω των 40 μοιρών) δυσχεραίνουν τη σεξουαλική πράξη και η εγχειρητική τους επανόρθωση προσφέρει σημαντικό όφελος τόσο στους ασθενείς όσο και στους συντρόφους τους.
Οι κάμψεις τους πέους μπορεί να χρονολογούνται απο γεννήσεως, ή να αποκτηθούν αργότερα κατα τη διάρκεια της ζωής (Νόσος Peyronie’s, τραύμα).
Οι απο γεννήσεως κάμψεις, παρότι είναι εμφανείς, προκαλούν το ενδιαφέρον του ασθενούς απο την περίοδο της εφηβείας και ύστερα.
Η νόσος Peyronie’s προσβάλλει συνήθως την ηλικιακή κατηγορία των μεσηλίκων ανδρών και σπανίως εμφανίζεται νωρίτερα. Είναι μια φλεγμονώδης πάθηση του συνδετικού ιστού που προκαλεί ουλοποίηση και μόνιμη πεϊκή κάμψη (συνήθως επώδυνη κατα τα αρχικά της στάδια).
Είναι επίσης μια αυτοπεριοριζόμενη νόσος (η εξέλιξή της ολοκληρώνεται απο μόνη της με σταθεροποίηση του πέους σε μόνιμη κάμψη).
Θεραπευτικοί χειρισμοί της πεϊκής κάμψης
Συντηρητική αντιμετώπιση
Ασθενείς με μία ήπια, εκ γεννετής κλίση του πέους είναι πολύ πιθανό να μην χρειαστούν τίποτα περισσότερο εκτός απο ενδελεχή πληροφόρηση και διαβεβαίωση οτι βρίσκονται εντός των φυσιολογικών ορίων.
Ορισμένοι εξ’αυτών, παρά τις διαβεβαιώσεις εξακολουθούν να επιθυμούν τη βελτίωση του πεϊκού σχήματος αποφεύγοντας τη χειρουργική επέμβαση. Σ’αυτή την περίπτωση, συστήνονται συσκευές ιστικής διαστολής, οι οποίες μπορεί να προσφέρουν μια ικανοποιητική λύση αλλά ταιριάζουν περισσότερο σε ασθενείς με μεγάλη αφοσίωση στο σκοπό τους, αφού απαιτείται η χρήση του ιστικού διαστολέα για πολλές ώρες την ημέρα και για παρατεταμένο, άλλοτε άλλο, χρονικό διάστημα.
Η νόσος Peyronie’s μπορεί επίσης, μερικές φορές, να αντιμετωπισθεί συντηρητικά ιδίως κατα τα αρχικά της στάδια. Σε ορισμένους ασθενείς, μετά την πάροδο της φλεγμονώδους φάσεως η κάμψη παρουσιάζει βελτίωση και το σχήμα επανέρχεται αυτόματα κοντά στο φυσιολογικό με την πάροδο του χρόνου.
Χειρουργική αντιμετώπιση
Η χειρουργική αντιμετώπιση της πεϊκής κάμψεως συνίσταται στην τοποθέτηση μή απορροφήσιμων ραμμάτων στον σκελετό του πέους (Nesbit στους ενηλίκους, Baskin type στα παιδιά) στην αντίθετη πλευρά απο αυτή της κάμψεως. Με το τρόπο αυτό το πέος ευθειάζεται αλλά με τελικό μήκος μικρότερο του αρχικού (πρό της προσβολής της νόσου) ίσο με την απόσταση μεταξύ της κοιλιοπεϊκής συμβολής και της βαλάνου του πέους σε κάμψη (μετά την προσβολή της νόσου). Πραγματικό πρόβλημα μήκους προκύπτει όταν επιχειρηθεί να διορθωθεί μια πολύ σημαντική κάμψη με εγγενές μικρό πέος.
Η ως άνω επέμβαση συνήθως διενεργείται υπο γενική αναισθησία και ως περιστατικό ημερήσιας νοσηλείας στα παιδιά, ενώ στους ενηλίκους συνιστούμε την παραμονή στο νοσοκομείο για 24 ώρες.
Ανώμαλη γωνία στύσεως
Ορισμένοι ασθενείς παρουσιάζουν πολύ μεγάλη γωνία του πέους τους κατά τη στύση το οποίο εμφανίζεται απολύτως κάθετο και μερικές φορές ακόμα ακουμπάει στην κοιλιά τους, ενώ οι ίδιοι βρίσκονται σε όρθια στάση. Η ανατομική αυτή παραλλαγή μπορεί να προκαλέσει πόνο ή μηχανική παρακώλυση της διείσδυσης κατα τη σεξουαλική πράξη.
Το πρόβλημα αυτό επανορθώνεται χειρουργικά με την μερική διατομή του “ανελκτήρα συνδέσμου του πέους” ούτως ώστε το πέος μετεγχειρητικά να εμφανίζει μικρότερη γωνία στύσεως.
Η άτεχνη διενέργεια της επεμβάσεως αυτής (απο μή έμπειρους χειρουργούς) ενέχει τον κίνδυνο της ολικής διατομής του ανελκτήρα συνδέσμου με αποτέλεσμα την αστάθεια του πέους και την πλήρη ανικανότητα ανορθώσεως σε στύση.
Το ιατρογενές αυτό πρόβλημα επανορθώνεται επίσης χειρουργικά με την αποκατάσταση της συνέχειας του διατετμημένου συνδέσμου.
